zondag 24 mei 2020

9/11 een Inside Job ?

Onderstaande tekst is ook als opinie-artikel ingestuurd naar het ED maar niet geplaatst.

De Twin Towers aanslagen nader onderzocht.

De dag waarop twee vliegtuigen zich een weg boorden in de grote kantoortorens van het World Trade Center (Twin Towers)  in New York is nog steeds memorabel en wordt 9/11 genoemd,  oftewel  11 september 2001, nu bijna twee decennia geleden.
De aanslagen staan nog steeds op ieders netvlies , omdat ze zo extreem , zo bizar en onmenselijk  waren. Een aanslag op Amerikaans grondgebied! Deze terroristische daad moet diepgaand worden onderzocht om de daders en opdrachtgevers daarvoor te straffen.
Pas vrij recent  werd bekend dat het vermoedelijke  “brein” achter deze aanslagen Khalid Sheikh Mohammed , samen met vier medeverdachten, vaak  moslimextremisten genoemd , zich in 2021 in een proces voor een militaire rechter  zullen moeten verantwoorden.  Dat bericht de New York Times eind augustus  2019. Dat is 20 jaar na het vreselijke gebeuren. Is het normaal dat een verdachte zo lang in voorarrest blijft? Waarom een militaire rechter?  
De vijf mannen worden vervolgd voor hun aandeel in de aanslagen op 11 september 2001. Moslimextremisten, zo worden ze genoemd,  kaapten toen vier passagiersvliegtuigen en gebruikten die als wapens tegen doelen in de VS. Ze ramden onder meer het World Trade Center in New York en het Pentagon. Er vielen bijna 3000 doden.
Sheikh Mohammed en zijn medeverdachten zijn in 2002 en 2003 gevangen genomen in Pakistan. Ze zaten eerst vast in geheime gevangenissen van de CIA. Die detentiecentra waren berucht vanwege de martelpraktijken die er plaatsvonden, zoals "waterboarding". De mannen zijn in 2006 overgebracht naar de Amerikaanse basis Guantanamo Bay op Cuba. Daar moet het proces op 11 januari 2021 beginnen. Sheikh Mohammed wordt ervan verdacht de architect te zijn van het terreurcomplot. De andere vier mannen zouden de vliegtuigkapers hebben ondersteund. De kapers die aan boord waren van de vliegtuigen hebben de aanslag ook niet overleefd. De bekendste was een in Duitsland studerende Mohammed Atta.



Iemand die er Nederland veel onderzoek naar heeft gedaan en er ook over heeft gepubliceerd is de voormalige TU/Delft docent Coen Vermeeren. In het boek 9/11 Complex heeft hij de vele feiten, zienswijzen en meningen goed geïnventariseerd en die leidden tot de conclusie dat het officiële door een onderzoekscommissie uitgebrachte rapport over de gebeurtenissen vele onwaarheden bevatten.

Theatermaker George van Houts heeft ook in een voorstelling KOM PLOT ook de vele mysterieuze gebeurtenissen achter 9/11 uitgediept.


Iemand die ook al vanaf 2004 of 2005 zich intensief heeft bezig gehouden met 9/11 en daar ook over heeft gepubliceerd in het blad “Apokalyps Nu is Fredie de Mooy.
Zelf heb ik een studiedag onder zijn leiding over 9/11 gevolgd en daarin werden de vele bijzonderheden uit de doeken gedaan. Vanaf die dag was ik ervan overtuigd dat 9/11 een politieke aanslag was met grote gevolgen voor de wereldgeschiedenis.  



Wat begon als een spontane actie van burgers en betrokkenen die een website opzetten met de titel Unanswered Questions, waar iedereen bijzonderheden en vragen kon stellen groeide uit tot een gedegen onderzoeksgroep van deskundigen zoals ingenieurs, brandweerlieden, architecten enz. 
Er is inmiddels een groep van 3500 architecten en ingenieurs gevormd, die openlijk hebben verklaard dat ze geen geloof hechten aan het officiële 9/11-rapport van de regeringscommissie. Er is een officiële vereniging van deze groep opgericht met de naam AE911-Truth. Verder is er ook het "Lawyers Committee for 9/11 Inquiry", van juristen die hun informatie bundelen.



Na jaren van speurwerk ontstond er een lijvig rapport dat medio 2019 officieel is aangeboden aan het Openbaar Ministerie in New York met een verzoek  tot heropening van het onderzoek naar de ware toedracht van de aanslagen. 
Een unaniem besluit van zes brandweercommandanten uit de regio stond aan de basis hiervan en zij stellen dat er overweldigend bewijs is dat er vooraf explosieven zijn aangebracht in de drie WTC torens. Die hebben tot de gecontroleerde instorting geleid en niet de vliegtuigen of door brand. Bij WTC 7 was helemaal geen vliegtuig naar binnen gegaan.
Het Congres heeft een resolutie aangenomen waarin het verplicht is gesteld dat de FBI het bewijsmateriaal moet tonen. Daarnaast heeft het congres een wet aangenomen zodat de VS-procureur(aanklager) deze informatie moet voorleggen aan een Grand Jury. De rechter zal dit rapport niet kunnen negeren en het is een kwestie van tijd voordat we veel meer te weten komen over wat er écht gebeurde op 11 september 2001.
Een aangrijpende video kunnen we hier zien over 9/11.

  Iedereen die echter durft te twijfelen aan de gepresenteerde  resultaten van de Amerikaanse commissie wordt uitgemaakt voor complotdenker en daarmee direct gediskwalificeerd als gesprekspartner. Een gezonde dosis kritische achterdocht is echter in onze tijd meer dan geboden in deze tijden van "fakenews". 
Het getuigt juist meer van gezond verstand om zelf informatie te verzamelen en objectief naar alle feiten en gegevens te kijken en zo een eigen oordeel te vellen, dan klakkeloos en kritiekloos de officiële versie maar te blijven herhalen. Het is voor burgers natuurlijk in eerste instantie moeilijk voorstelbaar dat een overheid  niet altijd de belangen van burgers voorop zet en meestal een eigen politieke, geheime agenda hanteert.

Het meest uitgesproken geval daarvan is "operatie Ajax" , waarbij bepaalde geheime (CIA) groepen ingegrepen hebben in Iran in 1953 en voor onlusten hebben gezorgd, die uiteindelijk de gekozen kersverse en socialistische president van dat land in de gevangenis liet belanden. De president was van plan het oliebedrijf te nationaliseren en dat was niet in het belang van de VS en Groot Brittannië. Deze schanddaad werd ruim vijftig jaar later officieel toegegeven door de vorige VS-president Obama en hij bood daarbij zijn verontschuldigingen aan.
Lees ook het NRC artikel uit 2009 hierover 
https://www.nrc.nl/nieuws/2009/07/01/operatie-ajax-11748717-a493055

We weten ook dat de VS gelogen heeft over strategische massavernietings-wapens die in Irak onder Saddam Houssein aanwezig zouden zijn op basis waarvan de VS een oorlog zijn begonnen. Dat is niet simpel een vergissing of foutje , maar was een vooropgezet leugenachtig plan en een vals voorwendsel.  Het leidde wel tot de Irak-oorlog en het vermoorden van Saddam Houssein en daarna de jarenlange onrust in het land en de regio. 

Wat mij werkelijk met stomheid heeft geslagen was het feit dat ik toevallig in een boek zat te lezen waarin stond dat het Amerikaanse leger al ruim voor de aanslagen op de Amerikaanse vloot in Pearl Harbour de Japanse geheime legercode had gekraakt  en dus op de hoogte was van de plannen en acties van het Japanse leger. Toch hebben zij (bewust?) niet ingegrepen  en hebben duizenden eigen militairen “geofferd” om daarna Japan de oorlog te (kunnen) verklaren.
Kort daarvoor was er nog een peiling gehouden onder de bevolking en die wilde na de gruwelijkheden van de eerste wereldoorlog in grote meerderheid niet opnieuw in een oorlog terecht komen, ergens ver weg in Europa en Azië. Na de aanslagen was de stemming meteen om.

Naomi Klein noemt dit voorbeelden van de door haar gepresenteerde visie van de Shock doctrine.

De aanleiding voor de Amerikaanse oorlog in Noord Vietnam was een bootincident in de golf van Tonkin bij Noord-Vietnam  in augustus 1964  . Daar zou een Amerikaanse torpedobootjager zijn aangevallen door het Noord- Vietnamese leger met een torpedoboot.  Volgens de VS een daad van agressie, die bestraft moest worden en waarna het Congres aan president Johnson de toestemming daarvoor gaf. Later bleek dat deze gebeurtenissen nooit hadden plaatsgehad en een “false flag operatie” wordt genoemd.

  Al deze voorbeelden maken hopelijk duidelijk dat de geschiedenis ons leert dat westerse overheden álle middelen inzetten om hun  geo-politieke machts- en economische belangen te verdedigen, ook als daarvoor burgerlevens geofferd moeten worden. We mogen dus terecht kritisch zijn!    

Een aanrader is zeker ook het gedegen onderzoek, samengevat in het boek:

                                                  Elias Davidson
zie ook zijn in memoriam:  https://www.wanttoknow.nl/nieuws/elias-davidsson-911-truther-overleden/

Update eind augustus 2021

Op internet circuleert een bericht van het Amerikaanse ministerie van Defensie  dat het proces van de VS tegen Khalid Shaikh Mohammad (en anderen) begint tussen 6 en 17 september 2021 op Guantanamo Bay. 
Dan zullen de "pre-trial proceedings" plaatsvinden en de pers is speciaal uitgenodigd om verslag te doen. 




Update 11 September 2022.

Een en twintig jaar na die verschrikkelijke dag vond ik een plaatje op het Telegram kanaal van Janet Ossebaard en Cyntha Koeter dat ik hier heb toegevoegd. Het komt erop neer dat Donald Rumsfeld , de minister van Defensie van de VS toendertijd van de senaat of het congres publiekelijk gevraagd was op 10 september, om een verklaring van het enorme bedrag( van 2,3 trillion = duizend miljard dollar) dat kwijtgeraakt was in de boeken op zijn ministerie. 
Het is vermoedelijk gebruikt voor black operations (geheime projecten) zoals het secret space program  en de ontwikkeling van supersnelle en anti-zwaartekracht voertuigen.  
De dag erna waren de aanslagen op de Twin towers, maar ook stortte gebouw 7 in (onverklaarbaar) en was er een aanslag op een deel van het pentagongebouw
Juist op deze plekken werd de administratie bewaard en dus zullen we de waarheid nooit meer te weten komen.!! 



donderdag 2 januari 2020

Maatschappijvisie prof. C.Zwart



 
Boekomslag
Een boekbespreking 

Cees Zwart schreef dit boek in 1977 maar het is nog steeds zeer betekenisvol en relevant.
De auteur is nu emeritus hoogleraar Sociale pedagogiek in Rotterdam en was ook buitengewoon hoogleraar Organisatieontwikkeling en menselijke kwaliteit aan de Katholieke Universiteit Brabant (Tilburg). Het vakgebied sociale pedagogiek is voor de meeste mensen vrij onbekend of wordt verward met sociologie. Bij pedagogiek gaat het om de kennis over de opvoeding van de mens of het kind. Bij sociale pedagogiek gaat het om de kennis over de opvoeding van de mens in sociale, maatschappelijke “verbanden” of gemeenschappen. Hoe verhoudt de mens zich tot sociale gemeenschappen en wat is zijn rol in gemeenschapsvorming ?  Dit klinkt allemaal nogal abstract , maar wie het boek leest, begrijpt direct waar het om gaat. Zwart weet als geen ander de actuele, maatschappelijke ontwikkelingen te duiden, te analyseren en daaruit ook duidelijke conclusies te trekken.

Er zijn maar heel weinig mensen die zowel kennis hebben van de psychologie of mensenleer  en dat kunnen doortrekken naar maatschappijleer. Zoals het een professor betaamt heeft Zwart het geschikte begrippenkader en instrumentarium om historische en actuele ontwikkelingen te “fileren” en er ook nog een zinvol toekomstperspectief aan vast te knopen. 
foto: prof. dr. Cees Zwart (geboren 1934 in Rotterdam)


Centraal in het boek staat een tienjarige periode van 1966-1976 die hij “sociale beweging en tegenbeweging” heeft genoemd. Enerzijds was er een studenten- en later een  maatschappelijke protestbeweging van Provo’s en Kabouters in Amsterdam, die zich afzetten tegen de burgerlijke samenleving en door Zwart gezien wordt als emancipatiebeweging. Met de mooie leus “Verbeelding aan de Macht” werden leegstaande panden gekraakt en geclaimd als studentenhuisvesting. Studenten eisten zeggenschap in het onderwijs. Verder werd een vrijere moraal en cultuur gepropageerd. Lange haren, kleurrijke kleding, moderne luidruchtige popmuziek in kroegen en op festivals  en het  gebruik van  softdrugs waren opvallende kenmerken.

 Het was een wereldwijde protestbeweging die tegen oorlogen (Vietnam) en kernbewapening was. “Love and Peace”, was het motto van Beatle John Lennon en zijn vrouw Yoko Ono, die in Amsterdam een opzienbarend statement maakten.  Het was ook een afzetting tegen massa-consumptie en een pleidooi voor een kleinschalige , gezonde landbouw en lokale economie.   

Anderzijds kwam er de reactie vanuit de samenleving en overheid. Schoorvoetend kwamen er nieuwe regels om leegstand tegen te gaan en krakers deels te beschermen. Studenten kregen meer inspraak in een nieuwe Wet op de Medezeggenschap in het hoger onderwijs. Bij vrouwen groeide het feminisme met “Baas in eigen buik” en het recht op abortus en vergoeding van anticonceptiemiddelen. De saaie en sobere opbouwjaren van na de Tweede Wereldoorlog kwamen abrupt tot een eind. Economisch en materieel gezien had de gemiddelde Nederlander het best goed, maar de jeugd wilde uit de beknellende band springen. De Kerk had toen ook nog grote invloed op de samenleving . Hetzelfde geldt voor de overheid die richtinggevend is in het onderwijs en de gezondheidszorg. Bij emancipatie moet je denken aan individuele en maatschappelijke vrijwording uit de knellende banden van staat en kerk. Dat was het onderliggende motief uit die jaren zestig.  

Zwart’s conclusie is daarom dat de sociale beweging zeker paste bij de tijdgeest en een roep om vrijwording inhield, tegelijkertijd is die beweging niet succesvol geweest. Mede door jeugdige onvolwassenheid en onbezonnenheid en het gebrek aan “doordachte” en constructieve  pogingen om maatschappelijke veranderingen te bewerkstelligen.

Een vrijwel even hard oordeel velt Zwart vervolgens over de overheid die met modieuze idealen een welvaartstaat , een verzorgingsstaat en een informatiestaat wilde realiseren. Zwart maakt duidelijk dat de overheid geen welvaart voor iedereen kan garanderen en daarbij te zeer afhankelijk is van de economie, mondiale ontwikkelingen en de internationale politiek. Natuurlijk kan de overheid wel enige voorwaarden scheppen, de rest is hoogmoed of overmoedigheid. Hetzelfde geldt voor de verzorgingsstaat. Je wilt als burger en bevolking juist niet afhankelijk zijn van de overheid als het om zorg, sociaal leven en oude dag-voorzieningen gaat. Die vorm van betutteling is uit den boze. Mensen willen dat liever samen ontwikkelen en realiseren.  In het begin van de 21e eeuw zagen we ook dat de overheid steeds verder terugtreedt en kennelijk dus ook gefaald heeft. De informatiestaat is misschien het moeilijkste te doorgronden. De opkomst van de computer en later  het internet en andere digitale middelen leveren enorme massa’s “data” op die de overheid verzamelt en analyseert in de hoop er overheidsbeleid op te kunnen baseren. Het Centraal Bureau voor de statistiek en het Centraal Plan Bureau zijn organisaties die al die gegevens verwerken. De toekomst is echter geen lineaire voortzetting van het verleden, merkt Zwart droogjes op en dus zijn wiskundige en de statistische hulpmiddelen maar zeer beperkt bruikbaar voor maatschappelijke voorspellingen en ontwikkelingen. 

De conclusie van Zwart is duidelijk. De oude idealen van welvaartsstaat, verzorgingsstaat en informatiestaat zijn verworden tot moderne spookbeelden. Wat zijn dan de onderliggende maatschappelijke idealen die mogelijk wel perspectief bieden? Zwart pleit voor een associatieve economie in plaats van een vrijemarkt economie. Geen verdere individualisering meer die leidt tot eenzaamheid en sociale armoede, maar het zoeken naar nieuwe vormen van broederlijkheid en gemeenschapsvorming.  

Voor een leek zal met name de associatieve economie een beetje uit de lucht komen vallen omdat het boek relatief weinig aandacht besteedt aan de vrijemarkt economie. Natuurlijk beschrijft Zwart wel de aantasting van natuur en milieu, maar gaat niet diepgaand in op prijsontwikkeling, eigendomsverhoudingen, inkomens- en vermogensongelijkheid en economische excessen.  Zwart helpt deze mensen ook niet door een uitgebreide bronnenlijst achter in het boek. Sterker nog, er staat helemaal geen literatuur in genoemd !  

Insiders weten echter dat Zwart zich al in de jaren zestig heeft laten inspireren door de antroposofie van grondlegger Rudolf Steiner. Met name de menskundige aspecten en de  maatschappelijk- culturele  visie van Steiner weergegeven in de Sociale of Maatschappelijke Driegeleding hebben altijd Zwart’s volledige  interesse gehad.
Nog in 2016 heeft Zwart een essay gepubliceerd waarin hij de Sociale Driegeleding nog eens prominent onder de aandacht brengt. Zie afbeelding en nu wel met uitgebreide bronvermeldingen.



Volgens die visie (geen blauwdruk) zou het sociale, maatschappelijke leven bestaan uit drie verschillende geledingen. Dit zijn het economisch leven, het rechtsleven en het geestesleven. In die geledingen zouden de idealen van solidariteit (broederlijkheid), gelijkheid en vrijheid leidend moeten zijn en zelfstandig bestuurd moeten worden. Nu zijn deze gebieden te zeer met elkaar verweven en elkaars vijanden geworden. Daarbij kan de staat allesbepalend zijn zoals in China of de economie met de vrije markt zoals in het Westen te overheersend zijn. Dan is het geestesleven zoals terreinen van onderwijs, cultuur, kunst en wetenschap het slachtoffer en verpaupert. Zwart is een idealist en realist en beschouwt de drie idealen van de Franse Revolutie nog steeds als richtinggevend.

Er zijn al stappen gezet, zoals:
-De formele scheiding tussen Staat en Kerk
-De vrijmaking van onderwijs en wetenschap van kerkelijke  en overheids-invloeden
-De scheiding van Overheid en Economie
-De vrijmaking /bescherming van het individu tegenover de Staat of overheid (via grondwet en mensenrechten) en
-De scheiding tussen wetgevende, uitvoerende en controlerende machten (Trias Politica).

Zie ook mijn eerste boek  Trias Politica Ethica.



Dat zijn allemaal noodzakelijke en belangrijke stappen, maar er moeten er nog vele komen om het ideaal van een driegelede samenleving te realiseren. Je kunt denken aan:
-        *  Van vrijemarkt economie naar associatieve, duurzame  economie
-        * Vrijmaking van grond en kapitaalgoederen uit privé bezit
-        *  Juiste, gezonde prijsvorming rekening houdend met (alle) belangen van consument, producent en handelaar.  
-        *  Omvormen van partijen-democratie naar directe democratie en burgerparticipatie in rechtsgebied.
-        *  Volledige vrijmaking van onderwijs, gezondheidszorg en wetenschap uit handen van overheid en economie.                                                
Zelf heb ik er in mijn tweede boek Solidaire Economie ook veel aandacht aan besteedt.